Αχ!!Ελλας των αθανατων και να ερχοσουνα ξανα στα χρονια τα σημερινα.....

Σαράντα χρόνια στην Ζωή
Σαράντα χρόνια κατοχή
Πρώτα ήτανε <<αυτοί>>
Που είχαν φήμη τρομερή
        <<Ελλάς>>
Τα παιδιά σου μακελέψαν
Τα εγκώμια έμπλεξαν
Ύστερα ήρθαν οι <<άλλοι>>
Δύο ήσαν οι μεγάλοι
Που σου έβαλαν σαμάρι
Μα και ένα χαλινάρι
Για να καθόυντε γερά
Σονη ντε και καλά
στον ανθρώπων σου τις πλάτες
Για να τρών μπουκές γεμάτες
Όλα αυτά σε μια ονομασία
Το όνομα της δε <<ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ>>
Μα αν Ρώτας κ' Εμε <<ΑΣΥΔΟΣΊΑ>>
Είναι η μόνη της σημασία
Και για πληρωμή μεγάλη
Λαέ σου δώκαν ένα δοκάρι
να τους κτίζεις αποθήκες για σιτάρι
Να το τρών αυτοί οι<<άλλοι>>
Για να κάνουνε κοιλία μεγάλη
Για πληθώρα στο σιτάρι
Γύρεψαν βοήθεια κ' άλλη
Τώρα φέραν ζευγολάτη
Να σου κάτσει εις την Πλατή
Και σ' έζεψαν στον τρουβά
Σου έδωσαν και έναν κουβά
Να οργώνεις και να σπέρνεις
Τα χωράφια μιας Γκρας διεστραμένης
Για να παίρνει τον παρά
Από τον κάθε φουκαρά
        [αχ!!Ελλάς]
Τα παιδιά σου εσύ γδέρνεις
και τους <<άλλους>> τους πλουτένεις
Μα και αυτό
Δεν τους ήταν αρκετό
Βλέπεις τώρα αυτή η Γκρα
Δεν θέλει μόνον τον παρά
Εξουσία αποζητά κ' τυφλή υποταγή
Κάθε ώρα και στιγμή να σου αρπάζει την Ζωή
Για να το πετύχει αυτό
Έφτιαξε ένα κουρνιαχτό
Εικοσάχρονα πουλάρια
Έδεσε μες τα ζωνάρια
Να τραβούνε το υνί
Να καρπωθωρεί η γη
Έτοιμο καρπό να βρεί
Από κάθε νεαρή Ζωή
Τροχοπέδη φοβερή
Για μια Ζώη που ΄ναι στην ανατολή
Εικοσάχρονα πουλάρια είναι τώρα στα ζωνάρια
Πριν να γίνουνε μεγάλοι και τους βάλουν χαλινάρι
Συνηθίζουνε αργά
Να τραβούν και τον τρουβά
Αχ!Ελλάς των αθανάτων
Σ' έχουν βάλει απο κάτων
Μα θα έρθει μια βραδιά
Με την πανσέληνο ψηλά
Που θα ξεφωνήσεις δυνατά
<<Εως εδώ αρκετά>>
Τότε η γη θα ξεσκιστεί
Και ξανα θα ακουστεί
Του παρελθόντος μια κραυγή
Ιδια και όμοια πολεμική ιαχή
Αχ! θυμήσου βρε Ελλάς
Ενας είναι ο Ραγιάς
Και το έχει αποδήξει
Στου παρελθόντος κάθε νύξη
Το τι είναι ικανός
Να πετύχει μοναχός
Οσα οι άλλοι μοναχά να φανταστούνε
Οι καημένοι ειμπορούνε
Απ' την Κρήτη ή τη Μάνη
Από πόλη για λιμανί
Η οργή θα ξεχειλήσει
Και τα πάντα θα διαλύσει
Κύμα θα 'ρθει το ποτάμι
Θα φουσκώσει σαν τσουνάμι
Θα τους ρίξει το δοκάρι
Θα τους πάρει και το στάρι
Αυτό που χρόνια μάζευαν οι <<άλλοι>>
Για να κάνουν την κοιλία μεγάλη
Αυτοί οι τόσα χρόνια υσχυροί
Τώρα αλώφρωνες και παλαβοί
Θε να πάρουνε ποδάρι
Την ίδια τύχη που 'χαν και οι άλλοι
Που 'χανε παλιά την φήμη την μεγάλη
Και κορδώνονταν σαν γαλλοί
Οσο για την Γκρα την ξηπασμένη
Που ΄ναι τόσο φαντασμένη
Τώρα θε να τρέχει τρομοκρατημένη
Με την γούνα της βρεγμένη
Την ματιά αλαφιασμένη
Την καρδιά της παγωμένη
Την ανάσα της κομένη
Και την σκέψη της χαμένη
Μια σπίθα ειναι αρκετή
Για να της αρπάξει όλη της την γη
Τα <<χωράφια>> θα καούνε
Τα <<σπαρτά>> της θα χαθούνε
Και θα φταίει ο Ραγιάς
Που οσο και αν τον πολεμάς
Οσο και να τον χτυπάς
Το κεφάλι δεν το σκύβει ο μασκαράς
Γενημένος στην Ζωή
Με την ελευθερία στο πετσί
Δεν δείχνει σε κανένανε υποταγή
Ουτε δέχεται κανενός είδος επιβολή
Κάθε αντίθετη <<προσφορά>>
Φέρνει μόνο συμφορά
Αυτό έχει αποδηχτεί
Και αλίμονο σε όποιον το αμφισβητεί

                                                            Φίλοι μου
 η Ιστορία αυτή δεν ειναι τωρινή,στου παρελθόντος της σελίδες έχει ήδη περαστεί,μόνο που απο τους πολλούς εχει πλέον λησμονηθεί, ώσπου κάποιος να την θυμηθεί,τότε σίγουρα θα επαναληφθεί.....